PSYCHOLOGIA POZNAWCZA

Według psychologii poznawczej człowiek jest złożonym organizmem, który w każdej chwili dokonuje aktów poznawczych. Na ludzkie myślenie wpływa wiele czynników, a zachowanie motywowane jest różnymi potrzebami. Ale są dwa motywy szczególnie dla człowieka ważne - to dwie najważniejsze potrzeby człowieka, i dwa podstawowe motywy ludzkiego działania:
  • potrzeba bycia ADEKWATNYM = czyli, na ile to możliwe adekwatnego spostrzegania świata (tym zajmują się teorie dotyczące poznania społecznego) oraz
  • potrzeba SAMOUSPRAWIEDLIWIANIA SIĘ = czyli takiego usprawiedliwiania naszych myśli i działań, by wciąż mieć  dobre mniemanie o sobie (czyli podtrzymać wysoką samoocenę).

Niejednokrotnie, gdy człowiek ma do wyboru - zachować adekwatny obraz zdarzeń, ale obniżyć własną samoocenę czy zachować samoocenę, ale kosztem adekwatnego spojrzenia na rzeczywistość - decyduje się przekłamać obraz świata aby podtrzymać dobre mniemanie o sobie. Człowiek będzie raczej usprawiedliwiał własne działania oraz poglądy niż starał się je twórczo modyfikować. Będzie raczej racjonalizował niż myślał racjonalnie. Potwierdza to teoria dysonansu poznawczego.

TEORIA DYSONANSU POZNAWCZEGO
PODSTAWOWE TWIERDZENIA

  1. Uznawanie przekonań między którymi zachodzi stosunek dysonansu – jest nieprzyjemne dla jednostki (= KARA)
  2. Jednostki starają się usunąć lub zmniejszyć dysonans (albo unikać sytuacji wywołujących dysonans)
  3. Im silniejsze napięcie (kara wywołana przez dysonans) – tym silniejsza tendencja do jego usunięcia.
  4. Każda reakcja usuwająca dysonans będzie miała tendencję do utrwalania się.
  5. Napięcie wywołane przez dysonans jest tym większe – im ważniejsze dla człowieka przekonania między którymi zachodzi dysonans.
  6. Napięcie jest większe jeśli liczba i ważność przekonań sprzecznych wobec dysonansowego przekonania jest większa niż liczba i ważność przekonań z nim zgodnych.
  7. Dysonans można zmniejszyć poprzez: autoperswazję, przyjęcie dodatkowego przekonania lub zmianę przekonań pozostających w dysonansie.

Redukcja dysonansu może nastąpić przez:
  1. ZMIANĘ ZACHOWANIA – tak by było ono zgodne z dysonansowym elementem poznawczym (tzw. AUTOPERSWAZJA)
  2. ZMIANĘ JEDNEGO Z PRZEKONAŃ pozostających w dysonansie = (uzasadnienie zachowania – przez zmianę dotychczasowego elementu poznawczego, tak by był on bardziej adekwatny i mniej sprzeczny z zachowaniem)
  3. PRZYJĘCIE DODATKOWEGO PRZEKONANIA, które jest zgodne z zachowaniem i je wspiera lub pozwala zbagatelizować dysonans (= uzasadnienie zachowania przez dodanie nowego elementu poznawczego)
"Kiedy poświęcamy jakiejś sprawie dużo czasu i energii,
to jest prawie niemożliwe, aby nas przekonać, że
sprawa nie była tego warta."
Aronson i wsp., Psychologia społeczna.
Serce i umysł, Zysk i Sp., Poznań 1997.
Uzasadnianie wysiłku ~ występująca u ludzi tendencja do podwyższania oceny tego, co wymagało dużego nakładu pracy i energii.

Decyzja WAŻNA
  • kosztowna
  • trudna do zmiany
  • wymagająca wysiłku
  • powoduje negatywne konsekwencje dla drugiej osoby
Aronson i wsp., Psychologia społeczna. Serce i umysł. Zysk i Sp., Poznań 1997.



DYSONANS PODECYZYJNY
  • im ważniejsza decyzja - tym większy dysonans
  • im bardziej nieodwracalna decyzja - tym większa potrzeba reduckji dysonansu
Dysonans podecyzyjny jest rozwiązywany poprzez:
+ podniesienie atrakcyjności wybranej alternatywy oraz
+ obniżenie atrakcyjności alternatywy, której się nie wybrało.
__________________________________

TECHNIKI NAKŁANIANIA
"NISKA PIŁKA"
"STOPA W DRZWI"
"DRZWIAMI W TWARZ"
__________________________________
Teoria samopotwierdzania ~ ludzie posiadają potrzebę potwierdzania swojego Ja – bez względu na to, czy pojęcie Ja jest pozytywne czy negatywne – nawet jeśli w niektórych sytuacjach stoi to w konflikcie z podwyższaniem własnej wartości i usprawiedliwiania siebie

Teoria autoafirmacji ~ ludzie są bardzo elastyczni w zmaganiu z zagrożeniami samooceny i likwidują związany z tym dysonans poprzez podnoszenie samooceny i doskonalenie kompetencji w dziedzinie nie związanej z jej zagrożeniem
Aronson i wsp., Psychologia społeczna. Serce i Umysł, Zysk i Sp., Poznań 1997.

Popular Posts